Bestu erlendu plötur ársins 2007

Ég hef á síðasta ári skrifað smá greinarstúfa hér á bloggið og gefið hátt í fimmtíu breiðskífum einkunn, þetta hefur aðallega verið gert til gamans og dægrarstyttingar. Nú víst að árið 2007 er liðið er við hæfi að gera upp tónlistarárið og birta topp 10 yfir bestu erlendu plöturnar. Nú koma einkunnagjafarnir sér að góðum notum og eru þær gott viðmið þegar litið er um öxl og rýnt í tónlistarárið 2007. Topp tíu erlendu plötur ársins 2007 að mínum dómi eru:

#10 Easy tiger – Ryan Adams

Þessi plata fékk að rúlla óheyrilega oft í gegn á tímabili hjá mér á þessu ári, þetta er þægilegt kántrýskotið popp/rokk og margar góðar lagasmíðar hjá Ryan Adams. Þessi plata var í miklu uppáhaldi hjá mér á þessu ári, engin tímamótaplata en “solid” er hún.

Upphaflegur dómur: 8.0 [Mæspeis]

#9 Sheperd’s dog – Iron & Wine

Flott plata hjá Sam Beam, meiri hljómsveitarfílingur og elektróník en verið hefur en kassagítarinn aldrei langt undan. Meiri draumkennd í gangi en fyrr og gríðarlega heilsteypt kvikindi hér á ferð.

Upphaflegur dómur: 8.0 [Mæspeis]

#8 The Reminder – Feist

Ætli þetta sé ekki útvarpsvænasta platan á listanum þetta árið og gæti flokkast undir FM-popp, ef svo er þá er þetta allavega FM-popp af dýrari sortinni. Það er eitthvað við hana Leslie Feist, skelfilega seiðandi og ljúf plata hjá henni sem ég fékk eiginlega ekki nóg af á árinu. Mörg lög á þessari plötu sem eru orðin klassíkerar.

Upphaflegur dómur: 8.0 [Mæspeis]

#7 Mirrored – Battles

Skelfilega tormeltur en jafnfram stórkostlegur grautur. Þvílíkar pælingar, þeir félagar hafa greinilega legið yfir stærðfræði-formúlunum því þær eru nánast allar að ganga upp. Það þurfti sinn tíma í að melta þessa plötu, þetta er stórvirki.

Upphaflegur dómur: 8.0 [mæspeis]

#6 Plague park – Handsome Furs

Það þarf víst engin rakettuvísindi til þessa að búa til góða plötu. Gítar, söngur, synthar og trommuheili. Einfalt og hrátt. Gott eintak.

Upphaflegur dómur: 8.0 [Mæspeis]

#5 Neon Bible – Arcade Fire

Ekki auðvelt hlutskipti að fylgja eftir “The Funeral” en þessi plata er gríðarlega heilsteypt, fyrstu fjögur lögin eru frábær (sem og “No cars go” auðvitað, restin er góð. Ein af betri plötum ársins.

Upphaflegur dómur: 8.0 [Mæspeis]

#4 Cease to begin – Band of horses

Verður bara betri við hverja hlustun, mörg ótrúlega “solid” lög á plötunni. Ég tók ástfóstri við þessa plötu og hún verðskuldar svo sannarlega sæti á topp 5.

Upphaflegur dómur: 8.5 [Mæspeis]

#3 Sound of silver – LCD Soundsystem

Urrandi gott kvikindi sem svei mér þá inniheldur tvö af betri lögum ársins, “Someone great” og “All my friends”. Hin lögin eru góð líka, varla veikan blett að finna og platan rennur snyrtilega í gegn. Uppgötvun ársins hjá mér allavega.

Upphaflegur dómur: 8.5 [Mæspeis]

#2 Grinderman – Grinderman

Seint verð ég talinn vera Nick Cave-maður og skal ég fyrstur viðurkenna fákunnáttu mína á sögu hans og tónlist. En þessi plata Grinderman kom þvílíkt aftan að mér í árinu, ég hreifst af henni við fyrstu hlustun, hráleiki og “attitút” sem fær fólk eins og mig og þig til þess að míga í sig af geðshræringu. Klassa skífa.

Upphaflegur dómur: 9.0 [Mæspeis]

#1 Strawberry Jam - Animal Collective

Yfirburða plata þessa árs, ég talaði um “Pet sounds” okkar tíma þegar ég ritaði um plötuna fyrr á árinu, ég fer ekkert ofan af því. Urrandi sköpunargleði hjá þessum frábæru listamönnum. Topp eintak. Besta erlenda plata ársins 2007. Hvernig væri svo að "stríma" snilldinni? Kíktu í tónlistarspilarann hér til hægri.

Upphaflegur dómur: 9.5 [Mæspeis]

Night falls over Kortedala – Jens Lekman [2007]

Ég var ekkert smá hrifinn af plötunni hans frá 2005, “Oh you are so silent Jens”, það var eitthvað svo ótrúlega ljúft og sannfærandi við þennan geðþekka unga Svía með silkimjúku röddina.
Nýja platan er að mörgu leyti heilsteyptari en sú fyrri þó hana vanti við fyrstu hlustanir eftirminnilega og afgerandi “hittara”. Það er engu til sparað, útsetningarnar eru miklar og útpældar, skemmtileg “sömpl” hér og þar og textarnir hallærislega einfaldir en samt eitthvað svo sannir. Ég sé fyrir mér að þessi plata eigi bara eftir að verða betri þegar fram líða stundir, það eru lög á henni sem hafa alla burði til þess að festast í heilabúi mínu (t.d. "The Opposite of Hallelujah" og "I'm Leaving You Because I Don't Love You"). Fín plata hér á ferð hjá Jens Lekman.

Hápunktar: "The Opposite of Hallelujah" og "I'm Leaving You Because I Don't Love You" (hlustið á lögin hér til hægri)

Einkunn: 8.0

Vídjó: "Shirin" (af plötunni spilað læv á tónleikum)

Leiðrétt 01.01.08: Platan heitir "Night falls over Kortedala" en ekki "Kortedela" eins og rangt var farið með upphaflega. Þakka góðar ábendingar.

Friend opportunity – Deerhoof [2007]

Það er tæpt ár síðan að þessi plata kom út og gott ef þetta er ekki sjöunda breiðskífa sveitarinnar, einhvern veginn hef ég aldrei gefið þeim almennilegan gaum og nennt að leggja mig fram við að hlusta á tónlist þeirra. Gárungarnir segja að þetta sé með því hlustendavænna sem þau hafa sent frá sér en þó má heyra nokkuð framúrstefnulegan og tilraunakenndan hljóm. Mér finnst þess plata nokkuð skemmtileg og fersk, krúttleg rödd Satomi Matsuzaki gefur þessu nokkuð framandi blæ og það er einhver undirliggjandi rokk/popp-söngleikjastemning í þessu hjá þeim sem virkar ágætlega. Þrátt fyrir þennan ferskleika og skemmilegheit þá hefur plötunni ekki tekist að festa sig í sessi í spilaranum mínum, það er eitthvað við hana sem fær mig til þess að nenna ekki að hlusta mikið á hana. Lagið “+81” er fantagott lag, eitt af flottari lögum ársins 2007.

Hápunktar: “+81” og “The percect me” (hlustið á lögin hér til hægri)

Einkunn: 7.0

Vídjó: "+81" (spilað læv í amerísku sjónvarpi)


[mæspeis]

Hissing Fauna, are you the destroyer? – Of Montreal [2007]

Grípandi melódíur og afar viðkunnalegir kórusar er eitthvað sem hefur einkennt lög sem slegið hafa í gegn. Þessi breiðskífa Of Montreal-manna er uppfull af þannig lögum, lögin eru meira en bara grípandi, mörg þeirra eru bara þrusugóð. Kevin Barnes er potturinn og pannan í þessari sveit og þar er á ferðinni mjög athyglisverður tónlistarmaður, hann er með miklar pælingar á þessari konsept-breiðskífu sem fjallar um umbreytingu hans til alter-egósins og glamrokkarans Georgie Fruit.

Ég hef verið lengi að melta þessa plötu, renndi henni í gegn í haust og þá hreif hún mig alls ekki. Platan var sett á ís í nokkuð langan tíma og nú er hún farin að rúlla meira og ég farinn að fíla þetta meir. Það er margt virkilega gott á þessari plötu, skemmtilegar nálganir, hallærislega hressandi popp og nett geðveila í gangi í textasmíðunum. Ég er ekki alveg að meta þetta sem meistaraverk né snilld eins og margir vilja meina, það er kannski helst vegna þess hve seinni partur plötunnar slekkur mikið í þeim stemmara sem fyrri parturinn nær upp. Það breytir þó ekki þeirri staðreynd að þetta er gott stöff, ekki spurning.

Hápunktar: “Cato as a pun” og “Heimdalsgate like a promethean curse” (hlustið á lögin hér til hægri)

Einkunn: 8.0

Vídjó: "Suffer for fashion" (myndband við opnunarlag plötunnar)

Mugiboogie – Mugison [2007]

Gullkálfurinn Mugison er hér með gríðarlega þroskaða plötu, hún er virkilega vel gerð og skemmtilega lifandi innspiluð. Það eru engir aukvisar í kringum óskabarnið á þessu sinni og á það stóran þátt í því hversu heilsteypt og góð þessi plata er. Mugison er reyndar kominn á þann stað á sínum ferli að hann getur gert það sem honum sýnist, hann er skrambi sannfærandi strákurinn og hefur mikinn meðbyr á réttum stöðum – hann hefur þetta í hendi sér. Ég var persónulega ekki að fíla Mugsion neitt sérstaklega vel í laptop-fílíngi, því er þessi plata að virka mjög vel á mig, þarna vil ég sjá hann og heyra, með hörkubandi og gott grúv í gangi. Fjölbreytnin á plötunni er gríðarleg og er það hennar helsti styrkur, t.d. miðað við síðustu plötu (Mugimama) sem var kannski nokkuð “safe” hvað varðar heildarsvip í samanburði við þessa. Þrusugóð plata hjá Mugison.

Hápunktar: “The pathetic anthem” og “The Animal”.

Einkunn: 8.5

Vídjó: “The great unrest”

[web]

Mirrored – Battles [2007]

Mikið hrikalega hefur verið erfitt að melta þetta stórvirki Batlanna, þetta afsprengi math-rokksins er ekki fyrir hvern sem er og getur verið ansi erfitt að fikra sig í gegnum stórbrotnar og oft á tíðum taktlausar lagasmíðar drengjanna. Því meira sem ég hef hlustað á þessa plötu því meira kann ég að meta hana. Ég þarf reyndar að vera í mjög sérstöku stuði fyrir þetta, þetta er ekki alveg sunnudagskvöldið með kaffibollann, þessi músík gruflar í hausnum á manni og það tekur á mann að meðtaka þessa mögnuðu hljóðbylgjur sem dynja á manni. Þetta er hljómsveit sem ég hreinlega verð að fá að sjá læv. Lagið “Atlas” er af mörgum talið vera sterkasta lag plötunnar og er ég nokkuð sammála, reyndar finnst mér “Tonto” vera mesta snilldin, hressandi grautur þar á ferð. Þessi plata er stórkostleg, ekki fullkomin og alls ekki allra að hlusta á.

Hápunktar: “Atlas” og “Tonto”

Einkunn: 8,0

Vídjó: “Tonto”


 
[mæspeis]

In rainbows – Radiohead [2007]

Ég var mjög hrifinn af sólóstöffi Thom Yorke frá því í fyrra (“Eraser”) og ég fílaði líka mjög vel gamla stöffið hjá Radiohead, það var minna af nýlega Radiohead efninu sem átti upp á pallborðið hjá mér, “Kid A” og “Amnesiac” voru ekki að ná mér fyrir utan einstaka lög. Þessi plata er einhvern veginn gamla góða Radiohead en samt árið 2007, Thom Yorke fær sína elektrónísku fullnægingu annars staðar en fær þess í stað að láta rokkið (með smá dass af elektróník) leika lausum hala á ný með félögum sínum. Lagið “Nude” er t.d. strax orðið að Radiohead klassíker, “Reckoner” hljómar kunnuglega (sem sagt Radiohead-legt) og rúsínan í pylsuendanum er hið mjög svo áhrifaríka lag “Videotape”. Þetta er ágætis plata, rennur smurt í gegn og venst einstaklega vel. Það má svo auðvitað deila um hvort að þessi stefna sveitarinnar sé rétt, hefðu þeir átt að halda áfram tilraunsstarfsemenni eða var orðið tímabært að fá gamla góða Radiohead til baka? Að þessu sinni hallast ég að því síðast nefnda en vil endilega sjá þá experimenta meira í framtíðinni.

Hápunktar: “Nude” og “Videotape”.

Einkunn: 7.5

Vídjó: “Videotape”



[mæspeis]

Sound of silver – LCD Soundsystem [2007]

Ég vil byrja á því að biðja James Murphy afsökunar á því að dæma hann svona fyrir fram, ég var búinn að stimpla tónlist hans sem einhvern töflubryðjandi og svitahnykkjandi viðbjóð. Ég hef aldrei verið mikið fyrir dansmúsíkina (reyndar valdi ég “The Warning” með Hot Chip plötu ársins í fyrra), hingað til hef ég hlustað meira á “alvarlegri” músík en þessi plata kom mér gjörsamlega í opna skjöldu. Urrandi gott kvikindi sem svei mér þá inniheldur tvö af betri lögum ársins, “Someone great” og “All my friends”. Hin lögin eru góð líka, varla veikan blett að finna og platan rennur snyrtilega í gegn. Þetta er án efa ein af bestu plötum ársins. James Murphy er greinilega snjall tónlistarmaður, einhvers staðar las ég að hann væri mjög svo “anlógískur”, vill helst hafa allt “ekta” og er lítið fyrir “feika” hljóðin sem hann notar. Þetta gerir pakkann bara enn meira sannfærandi.

Hápunktar: “Someone great” og “All my friends”.

Einkunn: 8.5

Vídjó: "All my friends"

Gleðileg jól

Vil óska lesendum bloggsins gleðilegra jóla og farsældar á komandi ári.

Jólalög ársins í ár eru án efa með Stafrænum Hákon og Unstatuesque (áður Dialect).

Merry Christmas Mr. Lawrence - Stafrænn Hákon & Unstatuesque

White Christmas - Stafrænn Hákon & Unstatuesque (feat. Magnús Freyr)

Virkilega skemmtileg nálgun hjá þessum frábærum listamönnum. Hvar man ekki eftir "Hva' þekkja þeir ekki jólin?" sem Stafrænn Hákon og Dialect gerði hér um árið, þeir sem misstu af því stórvirki geta nálgast það hér:

Hva' þekkja þeir ekki jólin - Stafrænn Hákon

[mæspeisið hans SH] [SH web]

Dapurt plötuumslag: Sell Sell Sell - David Gray

Ég hef nú lengi verið nokkur aðdáandi David Gray, sérstaklega "early" stöffið hans og svo "White Ladder", sem er náttúrulega brakandi gott kaffi. En þetta plötuumslag, fyrir plötuna hans "Sell sell sell" frá árinu 1996, er gjörsamlega glatað. Þarna er David væntanlega að skírskjóta í hið erfiða kapphlaup um hylli neytenda þegar kemur að plötusölu. Það hefði örugglega verið hægt að útfæra þetta öðruvísi og kannski ekki alveg svona hallærislega. Hvað er málið með verðmiðana á "Buddy Holly"-gleraugunum?

Reyndar er eitt nokkuð gott lag á þessari plötu, það er "Late night radio". Það er í spilaranum hér til hægri.

[heimasíða DG]

Þetta minnir mig auðvitað á fleiri döpur plötuumslög, en fyrir áhugasama þá er þessi síða nokkuð góð, reyndar miklar öfgar þar og lítið um þekkta flytjendur. Hvar man t.d. ekki eftir þessu hræðilega koveri?