Handsome Furs

Í lok þessa mánaðar kemur út platan ”Plague Park” með kanadíska dúettnum Handsome Furs. Ég komst yfir tvö lög með þeim nú á dögunum og verð að játa að ég bíð mjög spenntur eftir frumrauninni.

Þessi dúett er skipaður kærustuparinu Dan Broeckner og Alexei Perry. Dan þessi er kannski þekktari fyrir störf sín í hljómsveitinni Wolf Parade, en þar syngur hann, spilar á gítar og semur mikið af efni þeirra (jafnt við Spencer Krug). Wolf Parade kom sterk inn árið 2005 með fína plötu: ”Apologies to the Queen Mary”. Meðlimir Wolf Parade hafa verið duglegir að skapa sér hliðarverkefni, t.d. hefur Spencer Krug (söngvari, hljómborðsleikari og lagahöfundur) verið iðinn með Swan Lake og Sunset Rubdown.

Plata Handsome Furs kemur út 22. maí og þessi tvö lög (sem hægt er að hlusta á hér til hægri) eru auðvitað á henni. Upphafslag plötunnar ”What we had” er suddalega skítugur, hrár og dimmur slagari, frábært lag þar á ferðinni. Lagið ”Snakes on the ladder” er öllu bjartara í sér, þó skammdegið sé aldrei langt undan.

Handsome Furs eru á samning hjá Sub Pop, en sá ”leibell” er gerður út frá Seattle og er kannski hvað frægastur fyrir að hafa gefið út Nirvana og Soundgarden þegar þær sveitir voru að stíga sín fyrstu skref á grunge-senunni. Í dag er Sub Pop með nöfn eins og Band of horses, Wolf Parade, Low, CSS, Iron & Wine og Sleater-Kinney á sinni skrá, bara til að nefna nokkur nöfn.

[Myspace] [Heimasíða Sub Pop] [Wolf Parade á myspace]

Svar við getraun og Klaxons í hnotskurn

Enginn var með öll fimm "augnpörin" á hreinu í getrauninni. Næst komst Kristján Sigurjónsson því, hann var með fjóra rétta og ágætis ágiskun í lið 3.

Til gamans þá koma rétt svör og andlit tónlistarfólksins í heild hér:


1. Ian Brown (bæði þekktur sem sóló og auðvitað áður fyrr með Stone Roses)
2. Elvis Presley
3. Antony Hegarty (úr Antony & the Johnsons, eða úr "Tóní og typpalingunum"!)
4. Curver (rétt nafn Birgir Örn Thoroddsen, m.a. í Ghostigital).
5. Björk

Í hnotskurn: Myths of the near future – Klaxons [2007]
Þessir bresku stráklingar eru hvorki meira né minna fánaberar nýrrar tónlistarstefnu sem ber nafnið “New Rave”. Ef ég ætti að lýsa tónlist Klaxons með orðum þá gæti ég t.d. notað: framúrstefnulegt listaspýrudyllidanssýrupopp. Það nýja í þessu hjá þeim er þannig séð hrærigrautur tónlistarstefnanna sem hefur fengið nafnið “nýja reifið”. Er "new rave" ekki bara svar UK við hinu ameríska "Dance Punk"? Fyrir mér gætu mörg lög plötunnar verið með Bloc Party á sýru. Það eru nokkur ágætis lög á plötunni en ég er ekki alveg að hoppa á ”hæpið”. Kannski breytist það seinna meir…þeir mega reyndar eiga það að “Golden skans” er mjög grípandi smellur.

Hápunktar: “Golden skans” og “Gravity´s rainbow” (hlustið hér til hægri)
Einkunn: 6.0

Fróðleiksmoli: Platan er gefin út af ástralska Modular Recordings. Þessi "leibell" hefur einnig gefið út Wolfmother og Yeah Yeah Yeahs.

[Myndbandið við ”Golden Skans”] [Myspace]

Þekkir þú augun?

Til gamans og yndisauka þá langar mig að tékka aðeins á því hversu vel lesendur síðunnar eru að sér að þekkja augu tónlistarmanna. Þeir sem hafa "nennu" og áhuga geta spreytt sig í kommentakerfinu hér fyrir neðan.



MTV, þá og nú
Þann 1. ágúst árið 1981 fór í loftið sjónvarpsstöðin MTV. Stöðin var þó nokkuð frábrugðin því sem við þekkjum hana fyrir í dag, stöðin spilaði tónlistarmyndbönd af myndbandskassettum, oftast voru lögin kynnt og afkynnt eins og við þekkjum úr útvarpinu en af sýnilegum VJ´um. Þegar lögin voru ekki kynnt né afkynnt var bara svartur skjár í nokkrar sekúndur á meðan skipt var um spólu.

Það verður ekki tekið af MTV að hún hefur spilað stóra rullu í tónlistarsögunni. Flytjendur á borð við Madonnu og Michael Jackson hafa ekki farið varhluta af mætti stöðvarinnar, Jackson var t.d. fyrsti svarti flytjandinn til að fá mynband sýnt á stöðinni og ekki var það af styttri gerðinni: 14 mínútna langt “Thriller” sem var spilað þegar mest var, tvisvar sinnum á klukkutíma síðla árs 1983.

MTV ól af sér marga góða tónlistarþætti, t.d. Alternative nation sem margir sakna ákaflega sárt enn þann dag í dag. Svo störtuðu þeir MTV Music Video Awards um miðjan 9. áratuginn og er sú hátíð enn þann dag í dag í miklum metum í bransanum.
 
Í dag er MTV raunvöruleikasjónvarpsstöð sem spilar inn á milli argasta meginstraumssmelli.
Stöðin hefur oft verið gagnrýnd fyrir að taka ástfóstri við einstaka flytjendur og spila aðeins það vinsælasta í hverju landi fyrir sig. Það er svo sem erfitt, miðað við núverandi “koncept”, að réttlæta hvernig þeir ættu að gera þetta öðruvísi?

Það er reyndar mjög forvitnilegt að skoða lagalistann frá fyrstu útsendingu MTV frá árinu 1981. Ég væri alveg til í að sjá þessi lög í sjónvarpi í dag – maður hefði haldið að VH1 myndi dekka þessa tónlist en sú stöð hefur því miður dottið í raunveruleika- og hollywood-bak við tjöldin-þætti svo nóg um þykir.

Hvar getur maður, annars staðar en á netinu, séð svona sorgleg myndbönd í dag?

Athugið, að þetta lag var í reglulegri spilun á MTV þegar hún fór í loftið! (sjá listann, lag nr. 34)

Dönsk bylgja í uppsiglingu?

Það hafa átt sér stað ákveðin straumhvörf í danskri tónlist nú upp á síðkastið, þetta hefur verið að gerjast síðustu árin og vil ég meina að núna séu að spretta upp fleiri virkilega efnileg bönd en áður, bönd sem eiga örugglega eftir að gera góða hluti utan hinna dönsku landsteina.

Margir heima á klakanum þekkja auðvitað Junior Senior, Epo-555 og Powersolo, hljómsveitir sem allar hafa spilað á Airwaves og þær tvær síðastnefndu hafa spilað þó nokkrum sinnum heima. Þessar sveitir þykja vera ”underground” (reyndar að Junior Senior undanskildum) í Danmörku og myndi hinn almenni Dani ekki þekkja þær ef hann yrði spurður úti á götu. Það heitasta hjá almenningi í Danmörku er eitthvað álíka ”skemmtilegt” og ”frumlegt” og það heitasta hjá fólkinu í landinu heima á Íslandi! Svo einfalt er það nú.

Ég vil kynna til sögunnar tvær sveitir sem eru að gera virkilega góða hluti í Danaveldi og vona ég innilega að tónlist þeirra fá að heyrast víðar – t.d. á næstu Airwaves?

Slaraffenland
Fimm manna strákahópur frá Kaupmannahöfn, hafa nú þegar gefið út tvær breiðskífur og sú þriðja er á tröppunum: ”Private Cinema” kemur út 15. maí í USA og Evrópu, gefin út af Home Records og danska Rumraket. Þeir voru á SXSW bransahátíðinni fyrir skemmstu og fengu glimrandi viðtökur.
Þeir hafa verið að fá þokkalega spilun í jaðartónlistarþáttum í Danmörku og hafa m.a. setið sem fastast í efsta sæti óháðs jaðartónlistarvinsældarlista í nokkrar vikur.

Tónlist Slaraffenland er mjög melódísk en að sama skapi afskaplega tilraunakennd.

Það eru tvö lög með Slaraffenland hér til hægri og bæði verða þau að finna á nýju plötunni.
- Poilaroids
- Watch out

Hér getið þið séð Slaraffenland ”live” á hinu danska Spot-festivali á síðasta ári. Í ár spila m.a. Reykjavík! og Pétur Ben á þessari hátíð.

[Heimasíða] [Myspace]

Snake and Jet’s Amazing Bullit Band
Dúettinn með hið magnaða nafn samdi nýverið við danska plötuúgefandann Crunchy Frog, en þar eru á skrá m.a. Junior Senior, Epo-555 og Powersolo. Þeir hafa ekki enn gefið út plötu en lög þeirra hafa verið mjög vinsæl á netinu um þó nokkurt skeið. Eining hafa þeir vakið mikla athygli fyrir frábæra og líflega sviðsframkomu.

Frétti af því að þeir hefðu hitað upp fyrir íslensku Ghostigital á tónleikum þeirra í Kaupmannahöfn núna í síðasta mánuði.

Tónlistinni mætti lýsa sem hráu orgel-gítar-rokki með góðu bíti. Ég spái þessari sveit miklum frama.

Tvö lög með Snake and Jet’s hérna til hægri:
- Favourite
- Building Garbage Structures

Hér má sjá óklárað tónlistarmyndband við lagið ”10 cities beyond”.

[Heimasíða] [Myspace]

Fleira gott frá Danaveldi
Það er slatti af góðu stöffi í gangi hjá frændum okkar Dönum og ætla ég mér að dúndra inn fleiri dæmum við tækifæri.

Þrjú með sama flytjandanum: Air

Franski indítróníski dúettinn Air hefur ávallt verið mér að skapi. Það er mikil stemning og sérstakt andrúmsloft í tónlist þeirra, sumir myndu flokka þetta undir bakgrunnsmúsík enda kannski ekki furða, tónlist Air hefur verið óspart notuð í auglýsingum og sjónvarpsþáttum.... en ég vil meina að það sé eitthvað meira og miklu stærra við þennan dúett.

Ég á allar plötur þeirra, að þeirri nýjustu undanskilinni – “Pocket symphony” -  sem kom út í mars 2007 og hef ég því miður ekki hlustað á hana. Að velja bara þrjú lög er náttúrulega ógjörningur en ég ætla samt að reyna... þetta eru ekki endilega BESTU þrjú lögin þeirra, þetta eru allavega þrjú lög sem ég hef tekið ástfóstri við. Ég þarf væntanlega ekki að taka það fram að það er auðvitað hægt að hlusta á lögin hér til hægri ->

”Kelly watch the stars” af plötunni “Moon Safari” frá árinu 1999
Þessi plata kom Air á kortið enda með betri plötum tónlistarsögunnar, leyfi ég mér að fullyrða! Margir muna eftir “Sexy boy”, “All I need” og “Remember” svo nokkur séu nefnd, og auðvitað líka þessu lagi.

”How does it make you feel” af plötunni “10.000 Legend” frá árinu 2001
Ef kórusinn er ekki Bítl þá veit ég ekki hvað! Frábært lag af sæmilegri plötu reyndar, frekar dimmt eintak miðað við fyrri verk Air-manna.

”Venus” af plötunni “Talkie Walkie” frá árinu 2004
Af fjórðu plötu dúettsins kemur þetta huggulega og viðkunnalega lag. Platan er ansi góð, öllu bjartari en sú þriðja (“10.000 Legend”) en auðvitað ekki jafn mikil snilld og sú fyrsta.

[Air á myspace] þar er t.d.hægt að heyra lagið “Once upon a time” af nýju plötunni "Pocket Symphony"
[Myndband] við lagið “Playground love” úr kvikmyndinni og af samnefndri plötu “Virgin Suicides"

Modest Mouse og !!!

Er búinn að hlusta svolítið á tvær nýjar plötur að undanförnu, hérna koma stuttar pælingar mínar um þær.

Í hnotskurn: We Were Dead Before The Ship Even Sank - Modest Mouse [2007]
Ég er einn af þeim fjölmörgu sem fyrst tók eftir Modest Mouse þegar lagið “Float on” gerði allt vitlaust fyrir nokkrum árum síðan. Sveitin er hins vegar rúmlega 11 ára gömul og er með 5 plötur á bakinu (að nýju plötunni meðtaldri). Hin sérstaki stíll Isaac Brock’s hefur ekkert breyst þó hljómsveitin sé vinsælli en aldrei fyrr, sveitin hafi breyst frá því að vera annarar deildar 90s indíband í það að vera hljómsveit sem spiluð er á öllum helstu útvarpsstöðvum vítt og breitt um heiminn. “Dashboard” er klárlega hittari plötunnar, mjög í anda “Float on”, en sem betur fer er platan ekki algjörlega í þeim stíl, platan er í þeim stíl sem ég fíla við þá Modest Mouse-menn: þeir búa til mjög svo melódíska tónlist en jafnframt er hún einstaklega bitur, myrk og raunsæ – veit ekki hvort þetta meikar einhvern sens? Gott eintak hér á ferð.

Hápunktar: “Dashboard”, “Parting of the sensory” og “Fire it up”. [Hlustið á lögin hér til hægri]
Einkunn: 8.0

Fróðleiksmoli: Johnny Marr, fyrrum gítarleikari The Smiths”, er nýr meðlimur í Modest Mosue og þreytir hann frumraun sína á þessari plötu.

Myndband við lagið “Dashboard”
Ef þú manst ekki alveg hvernig “Float on” hljómaði, þá er myndband hér
Myspace


Í hnotskurn: Myth Takes - !!! [2007]
Hljómsveitin !!! (borið fram “chk chk chk”) er afar hressandi svo ekki meira sé sagt. Diskópönk, indítróníka og dansrokk, þannig væri hægt að lýsa þessari tónlist. “Myth takes” er þriðja breiðskífa sveitarinnar frá Sacramento í Bandaríkjunum. Fyrstu kynni mín af sveitinni er önnur breiðskífa þeirra, “Louden up now” frá árinu 2004, og ég skal viðurkenna það að ég þurfti að leggja mig allan fram við að hlusta, !!! eru mikið áreiti.
Á nýju plötunni finnst mér !!! hafa dempast aðeins í látunum og lögin miklu heilsteyptari. Ég get ímyndað mér að þeir séu magnaðir á tónleikum. Þessi plata er ekki fyrir hvern sem er, en það er eitthvað kúl við þetta !!!

Hápunktar: “Must be the moon” og “Heart of hearts” [Hlustið á lögin hér til hægri]
Einkunn: 7.0

Fróðleiksmoli: Titill plötunnar, “Myth takes”, er orðaleikur hjá !!!. Þetta á að vera framburður s-mæltra (þ-mæltra?) á “Mistakes”.

Vídjó af ”Must be the moon” live í Torino fyrir rúmlega 2 vikum síðan
Myspace

Framhjá í fyrra

Ég komst yfir tvær plötur núna á dögunum, plötur sem báðar komu út á síðasta ári en fóru þannig séð fram hjá mér, allavega plöturnar sem heild. Ég heyrði auðvitað eitt og eitt lag með þessum flytjendum en ekkert meira…. Ég ætla sem sagt að ”girða aðeins niðrum” þessar tvær plötur núna, annars vegar frumraun Cold War Kids og hins vegar EP-plata Tokyo Police Club.

Robbers & Cowards - Cold war kids [2006]
Þetta er debjú-plata kvartettsins frá Kaliforníu og er hreint alveg fín. Nathan Willett söngvari CWK er í svipuðu pakka og söngvari CYHSY, þ.e.a.s. annað hvort fer röddin hans í taugarnar á þér eða að þú fílar í tætlur. Ég fíla þessa rödd. Platan er ekki gallalaus, t.d. finnst mér ”píanóglamrið” ekki alltaf passa inní – stundum virkar uppbygging lagana tilviljanakennd, ekki það að ég sé sérfræðingur í uppbyggingu laga né tónverka! Þeir sem halda upp á CYHSY, Wolf Parade og Tapes´n´Tapes ættu að fíla CWK. Hlakka til að heyra næsta útspil þessarar sveitar.

Hápunktar: ”Hang me up to dry” og ”Saint John”. (HLUSTAÐU HÉR TIL HÆGRI ->)
Einkunn: 7.0

Fróðleiksmoli: CWK eru á samning hjá Downtown Records, en þar eru einnig Art Brut og Gnarls Barkley á skrá.

Myndband við lagið “Hang me up to dry”
Hressandi live-upptaka af “Saint John”
Myspace

A lesson in crime (EP) – Tokyo Police Club [2006]
Frá Kanada, nánar tiltekið Ontario, kemur enn eitt indírokk-bandið sem á eflaust eftir að gera góða hluti. Þeir sömdu við Paper Bag Records í fyrra og gáfu út þessa stuttskífu “A lesson in crime”, rétt rúmur korter að lengd. Margt gott sem lofar góðu á þessari skífu og hlakka ég til að heyra breiðskífu frá þeim félögum.

Hápunktur: “Citizens of tomorrow”  (HLUSTAÐU HÉR TIL HÆGRI ->)
Einkunn: 7.0

Fróðleiksmoli: Á tónleikum TPC í Nashville í fyrra þá veiktist trommuleikarinn svo mikið að hann gat ekki spilað. TPC spiluðu settið sitt akústískt til að byrja með en smám saman bættust við böndin sem þeir túruðu með, m.a. Cold War Kids, og þetta endaði í 11 manna Tokyo Police Club á sviði.

”Citizens of tomorrow” live á bransahátíðinni SXSW 2007
Myspace

Þögnin rofin....

Svo sannarlega kominn tími á að blogga aðeins.

Nýtt myndband með Travis
Á vafri mínum um veraldarvefinn rakst ég á nýtt myndband með Skotunum geðþekku í Travis. Lagið heitir "Closer" og er af væntanlegri breiðskífu þeirra "The boy with no name" sem kemur út í maí 2007. Hollywood-stjarnan Ben Stiller leikur í myndbandinu. Lagið sjálft finnst mér ekkert spes við fyrstu hlustun, mjög svo Travis-legt reyndar.



Væntanleg plata BRMC
Tríóið Black Rebel Motorcycle Club gefa einnig út plötu í maímánuði, eintakið mun heita "Baby 81". Sögur herma að þeir hverfi aftur til fyrri stíls á nýju plötunni, þ.e.a.s. þetta verði ekki eins "hugguleg" og "létt" plata eins og "Howl" var sem þeir gáfu út árið 2005. Sú plata er að mínum dómi í alla staði FRÁBÆR. Það verður spennandi að heyra nýju plötuna. Þangað til er hægt að sjá þá taka eitt lag af henni á tónleikum, lagið heitir "Berlin" og er þetta tekið á tóneikum í Dyflinni. Kunnuglegur hljómur af fyrstu tveimur plötum þeirra BRMC-manna.


Kíkið líka á myspace-ið þeirra, þar er t.d. hægt að heyra annað nýtt lag "Weapon of choice".

Í hlustun
Þessa dagana er ég að hlusta á:
- We Were Dead Before The Ship Even Sank - Modest Mouse [2007]
- Myth Takes - !!! [2007]
- Sky blue sly - Wilco [2007]

Excerpt From a Teenage Opera

Svarið við getrauninni var "Excerpt From a Teenage Opera" með Keith West, lagið kom út árið 1967. Bara örstutt um flytjandann, þá var hann Keith West frontmaður í bresku sækadelíu-sveitinni Tomorrow. Hann gaf einnig út nokkra sólósíngla á meðan hann var í Tomorrow, þar á meðal lagið sem um var spurt. Lagið náði #2 í UK en gerði engar gloríur í USA. Spekingar segja að þetta lag hafi verið fyrsta popp/rokk lagið sem var byggt upp eins og svíta eða ópera. Aðrir vilja meina að það hafi verið "A Quick One, While He's Away" með The Who. Nóg um það. 

Sjá myndbandið á Youtube.

Þrjú með sama flytjandanum: The Kinks
Ein af mínum allra upphálds hljómsveitum yfir höfuð er The Kinks. Mikið hefur verið skrifað um sveitina, uppruna, sögu og fleira, því ætla ég ekki að hætta mér útí það hér. Það er erfitt að velja þrjú lög með svona magnaðri hljómsveit, en til þess að auðvelda mér valið (eða ekki?) ákvað ég að velja mér ártal og svo finna þrjú lög frá því ári til þess að deila með lesendum. Ártalið sem ég ætla að velja er 1965 og lögin eru auðvitað öll í spilaranum hér til hægri:
- I go to sleep: þetta er tekið upp í maí 1965 en kemur ekki út fyrr en að platan "Kinda Kinks" er gerð að cd árið 1998, og þá er lagið sett inn ásamt mörgum öðrum sem bónuslög. Lagið kom fyrst út með Peggy Lee árið 1965. Virkilega einfalt og gott lag hér á ferð - þess má geta að The Pretenders koveruðu lagið síðar meir.
- Set me free: kom út í maí 1965 sem a-hliðar síngull, á b-hliðinni var "I need you". Þetta er mesti "hittarinn" af þessum þremur lögum, Dave litli bróðir kemur sterkur inn í byrjun með vælandi gítarinn.
- See my friends: kom út í júlí 1965 sem, einnig sem a-hliðar síngull, á b-hliðinni var "Never met a girl like you before" (nei ekki sama lag og Edwyn Collins gerði vinsælt 90s!) Það er einhver hrikalega flottur hljómur í þessu lagi, einhver "sækadelía" sem hrífur mig - flott lag.

Það er enginn vafi á því að The Kinks eru einir af mestu áhrifavöldum rokksögunnar, Ray Davies er af mörgum talinn eitt besta söngvaskáld sögunnar og tek ég glaður undir það. Hann hefur haft áhrif á nýbylgjubönd eins og The Pretenders og The Jam, brittpoppara eins og Blur, Oasis og Pulp og svo nýrri sveitir eins og Franz Ferdinand og The Killers.

Og smá bónus... hér getið þið séð Kinks flytja "See my friends", í boði Youtube:

Eins smells undur: M

Hver man ekki eftir laginu “Pop Muzik” frá árinu 1979? Breski tónlistarmaðurinn Robin Scott kaus að kalla sig “M” og gerði þetta lag ódauðlegt undir lok 8. áratugarins. Spekingar segja að þetta hafi verið fyrsti vinsæli rafpopptónlistarsmellurinn sem vert er að tala um í tónlistarsögunni. (Hlustið á lagið hér til hægri)

Scott nam við Croydon listaskólann í Suður-Lundúnum og fór að fikta við þjóðlagatónlist í lok 60s. Hann gaf út plötu hjá plötuútgefandanum Head Records sem fór svo á hausinn. Scott reyndi fyrir sér á ýmsum sviðum tónlistarinnar á fyrri parti 8. áratugarins en án árangurs. Hann gerðist því umboðsmaður og upptökustjóri hljómsveitarinnar Roogalator, stofnaði sitt eigið plötufyrirtæki, Do-It Records, sem gaf m.a. út fyrstu breiðskífu Adam and the Ants.

Scott flutti til Parísar árið 1978, þar pródúseraði hann meðal annars kvennapönksveitina Slits. Um svipað leyti skaut listamannsnafnið M upp kollinum og hann sendi frá sér lagið “Moderne Man” sem reyndar floppaði. Næsta lag sem M sendi frá sér varð hins vegar mega hittari, “Pop Muzik”, rafpoppaður danssmellur þar sem að Scott notaði tækifærið og leit um öxl og gerði upp 25 ára sögu popptónlistarinnar. Smellurinn gjörsigraði heiminn.


Það var auðvitað ráðist í það að gera breiðskífu og úr varð “New York-London-Paris-Munich”. Frægðarsól M dvínaði á mjög skömmum tíma – hann maldaði í móinn með nokkrum sínglum og breiðskífum sem náðu aldrei í þær hæðir sem “Pop Muzik” gerði.

Síðast fréttist af Scott búandi til afríska tónlist.

Og ein getraun í lokin...
Í tónlistarspilaranum hér til hægri er að finna lag merkt xxxxx-xxxxx. Sá flytjandi er einnig eins smells undur og varð lagið nokkuð vinsælt í gamla daga. Ég spyr einfaldlega: hvað heitir lagið, hver flytur og hvaða ár erum við að tala um? Svarið endilega í athugasemdadálkinn hér fyrir neðan.