Ron Sexsmith

Hinn þybbni kanadíski tónlistarmaður með “baby-feisið”, Ron Sexsmith, hefur verið í miklu uppáhaldi hjá mér um árabil. Ron er singer/songwriter og spilar þjóðlagatónlist með hæfilegri blöndu af kántrý og poppi.

Ronald Eldon Sexsmith fæddist í St. Catharines, Ontario í Kanada árið 1964. Hann stofnaði sína fyrstu hljómsveit 14 ára gamall og innan nokkurra ára fengu þeir að spila reglulega á lókal klúbbi. Ron hafði miklar mætur á Pete Seeger og ákvað því að einbeita sér að þjóðlagamúsík og fókuseraði á að vera söngvaskáld. Hann flutti til Toronto og stofnaði sveitina Uncool og gaf út eigið efni, þetta var í kringum 1985 (þá 21 árs). Út komu kassetturnar “Out of the duff” og “There´s a way”. Eins og flestir tónlistarmenn í harkinu þá vann Ron dagvinnu á meðan hann í örvæntingu reyndi að meika það, Ron vann sem sendill á daginn en greip hvert tækifæri á kvöldin til þess að fá að spila tónlist sína með bandinu Uncool.

Árið 1991 kom loks út breiðskífa með Ron Sexsmith & the Uncool, hún hét “Grand Opera Lane”. Platan er öllu rokkaðri en það sem kom síðar með Ron, en platan varð til þess að hann fékk samning hjá stóru leibeli, Interscope Records (sem er í eigu Universal).
Fyrsta “alvöru” platan kom svo út árið 1995 og hét hún einfaldlega “Ron Sexsmith”. Platan var pródúseruð af Mitchell Froom (hefur unnið með Crowded House, Paul McCartney og Sheryl Crow). Sú plata er þannig séð samansafn af lögum frá fjögurra ára tímabili, 1991 til 1995, þar eru m.a. tvö lög sem eru í spilaranum hér til hægri: ”Lebanon, Tennessee” og “There´s a rhythm”.

Tveimur árum síðar kom “Other songs” út, einnig pródúseruð af Froom, þar hélt Sexsmith uppteknum hætti frá síðustu plötu, þ.e. að spila áheyrilegar og einfaldar kantrýskotnar melódíur, “Strawberry blonde” (smellið til að sjá myndband og hlustið á lagið hér til hægri) í bland við hugljúf akústísk lög, “So young” (í spilaranum einnig).

Árið 1999 kom “Whereabouts” út og þótti gagnrýnendum Ron fatast örlítið flugið á henni, það var fátt nýtt og pródúsjóninn köld og líflaus. Þessi plata skildi lítið eftir sig og kallaði á breytingar. Ron sagði skilið við Interscope (eða þeir við hann) og næsta plata, “Blue Boy” var gefin út af breska Cooking Vinyl og kom út árið 2001. Platan var tekin upp í Nashville og nýjir pródúserar fengnir í stað Froom. Steve Earle og Ray Kennedy komu til skjalanna og blésu nýju lífi í lagasmíðar Sexsmith sem urðu meira poppaðar en áður. Skemmtileg útsetning t.d. á laginu “This song” og krúttlega mínímalíska lagið “Thirsty love” eru góð dæmi um þær breytingar sem Ron gekk í gegnum (hlustið hér til hægri).

Ári síðar færði Ron sig yfir til landa sinna í Nettwerk (sem hafa m.a. gefið út Söru McLachlan, Sixpense non the richer o.fl.) og gaf út plötuna “Cobblestone Runway”. Þessi plata var einnig mikil breyting frá þeirri fyrri (og þótti hún mikil breyting frá þeirri á undan), þarna var Ron farinn að gæla við hljómborð, trommuheila og alls kyns tól – það var sum sé komin meiri elektróník í þetta hjá stráknum. Platan er full af góðum lögum og má segja að hún hafi komið honum loksins á kortið... reyndar má segja að hann hafi fengið mikla hjálp frá kollega sínum hinum megin við hafið. Hann fékk nefnilega Chris nokkurn Martin úr Coldplay til þess að syngja dúett með sér í laginu “Gold in them hills” og var sá síngull gefinn út af EMI í Bretlandi. Lagið fékk þó nokkra spilun og er óhætt að segja að hann hafi eignast marga nýja aðdáendur upp úr því. Hlustaðu á “Gold in them hills” hér til hægri eða smelltu á til þess að sjá myndbandið.

Árið 2004 kom platan “Retriever” út (einning gefin út af Nettwerk) og þykir hún án ef sú poppaðasta af þeim öllum. Á plötunni má heyri áhrif frá 60s poppi, m.a. nokkur Bítlaáhrif. Þó að lagasmíðarnar á plötunni séu ekki með þeim bestu hjá Ron þá festi hann sig í sessi sem góður textahöfundur. “Whatever it takes” kom út sem síngull og er það ágætis popplag, hlustið hér til hægri.

Nýlegasta plata Sexsmith kom út í fyrra og ber nafnið “Time being”. Ég hef því miður ekki komist yfir þá plötu ennþá, en á þeirri plötu hittir Ron fyrir gamla pródúserinn sinn, Mitchell Froom.

Ron Sexsmith er í mínum huga einn af bestu söngvaskáldum nútímans og hafa ekki ómerkari menn eins og Elvis Costello og Paul McCartney misst þvag yfir snilld hans. Ron hefur ekki náð út til heildarinnar, eins og svo margir aðrir "óuppgötvaðir" snillingar, en svo lengi sem hann heldur sínu striki þá er ég allavega sáttur. Ég mæli með honum og þá kannski sérstaklega plötunum “Blue boy” og “Cobblestone runway”.

Hægt er að heyra meira með Ron á myspace, sem og heyra brot af öllum lögum af nýjustu plötu hans.

Hér fyrir neðan má sjá tónleika með Ron Sexsmith í Paradiso Hall í maímánuði árið 2005. Þar flytur hann m.a. lög sem ég hef sérstaklega nefnt hér að ofan: “There´s a rythm”, “Strawberry blonde”, “This song”, “Whatever it takes” og “Gold in them hills”.

Athugasemdir

[Egill Harðar (IP-tala skráð) 31.7.2007 kl. 12:37]

Sexsmith er svo sannarlega eitt best geymda leyndarmál tónlistarflórunnar og menn ættu svo sannarlega að kynna sér tónlist hans hið fyrsta.

Uppáhaldslag mitt með honum er á efa hið ljúfsára "And now the day is done". Yndislegt lag!