Windmill

Einn af þeim flytjendum sem hefur verið að vekja athygli mína (og margra annarra) að undanförnu er einsmanns-bandið Windmill. Matthew Thomas Dillon (Windmill) er 26 ára gamall Breti sem gaf út plötu á síðasta ári sem flestir létu fram hjá sér fara, "Puddle city racing lights", en það virðist vera sem bloggheimurinn sem og músíkpressan séu að taka við sér, og ég líka!

Tónlistin er nokkuð draum- og tilraunakennd, indí auðvitað og minnir svolítið á Mercury Rev og jafnvel líka eitthvað af Flaming Lips. Ég ætla að deila með ykkur tveimur tóndæmum með Windmill, en ég hef því miður ekki komist yfir plötuna en það styttist vonandi í það.

Tokyo moon - Windmill
Plastic preflight seats - Windmill

Lögin tvö eru auðvitað í spilaranum hér að ofan til hægri.

Röddin hans Matthew er ansi sérstök og það sem veldur mér smá áhyggjum er hvort maður endist að hlusta á heila plötu með röddina hans "uppí rassgati" allan tímann. Annars finnst mér þessi tvö lög mjög frambærileg, skemmtilega píanódrifið þjóðlagaskotið popp. Seinna lagið finnst mér virkilega gott, gæti alveg eins verið gamall 70s smellur. Við eigum örugglega eftir að heyra meira í þessum kauða.

Hér má svo sjá Windmill flytja lagið "Boarding lounges" læv í einhverjum sjónvarpsþætti, skemmtileg Jools Holland-eftirherma hjá Matthew þarna í byrjun.



Á mæspeisinu hans eru 5-6 lög til áheyrnar.

[Windmill á mæspeis]

Athugasemdir

[My Music, 11.3.2008 kl. 09:30]

Og smá viðbót. Þeir sem hafa gaman að svona "túr-dokjúmentarís", þá er eina hressandi og heimatilbúna slíka að finna á mæspeisi Windmill, hér.